Artykuł stanowi krytykę książki Gunnara S. Paulssona Secret City: The Hidden Jews of Warsaw, 1940–1945. Autorka po wnikliwej analizie danych i obliczeń zawartych w książce zarzuca Paulssonowi błędny w obliczeniach co do: (1) liczby Żydów, którzy przetrwali po aryjskiej stronie Warszawy do wybuchu powstania warszawskiego; (2) całkowitej liczby Żydów, którzy spędzili wojnę w ukryciu po stronie aryjskiej, i tych spośród nich, którzy przetrwali lata Zagłady; oraz (3) (ogromnej!) liczby Polaków, którzy pomagali Żydom w okupowanej Warszawie.

Obliczenia, prowadzone według błędnych złożeń statystycznych i metodologicznych, prowadzą do wątpliwych wniosków historycznych i należy je odrzucić. Paulsson wykorzystuje źródła w sposób wybiórczy cytując fragmenty, które potwierdzają jego szacunki liczbowe, jednocześnie lekceważąc całą resztę. W wieli miejscach obarcza Żydów winą za ich własną tragedię. Wykazał rażącym braku znajomości zarówno dostępnych źródeł, jak i ówczesnych realiów. Autorka ocenia wkład Paulssona w debatę nad liczbą ukrywających się Żydów jako pozbawiony wartości, a nawet szkodliwy, gdyż przywołuje język pozornie stałych danych.